лінявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лінявы́ лінява́я ліняво́е лінявы́я
Р. ліняво́га ліняво́й
ліняво́е		 ліняво́га лінявы́х
Д. ліняво́му ліняво́й ліняво́му лінявы́м
В. лінявы́ ліняву́ю ліняво́е лінявы́я
Т. лінявы́м ліняво́й
ліняво́ю		 лінявы́м лінявы́мі
М. лінявы́м ліняво́й лінявы́м лінявы́х

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лінь², -я́, мн. -і́, -ёў, м. (спец.).

Вельмі моцны тонкі канат для карабельнай снасці.

|| памянш. лінёк, -нька́, мн. -нькі́, -нько́ў, м.

|| прым. лінявы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)