лікёр, -у, м.

Салодкі спіртны напітак з фруктовых і ягадных сокаў; настой траў.

|| прым. лікёрны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лікё́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лікё́р лікё́ры
Р. лікё́ру лікё́раў
Д. лікё́ру лікё́рам
В. лікё́р лікё́ры
Т. лікё́рам лікё́рамі
М. лікё́ры лікё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лікёр, -ру м. ликёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лікёр, ‑у, м.

Салодкі моцны спіртны напітак. Люба вярнулася з бутэлькай вішнёвага лікёру — лепшае, што знайшлося ў краме. Шамякін.

[Фр. liqueur]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лікёр ’моцны салодкі спіртны напітак’ (ТСБМ). Запазычана з рус. ликёр (Крукоўскі, Уплыў, 80), якое з ням. Likör або непасрэдна з франц. liqueur ’тс’ < лац. liquor ’вадкасць’ (Фасмер, 2, 496).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ликёр лікёр, -ру м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абрыкаці́н, ‑у, м.

Абрыкосавы лікёр.

[Фр. abricotine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кюрасо́, нескл., н.

Апельсінавы лікёр.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шартрэ́з, ‑у, м.

Сорт моцнага духмянага лікёру; лікёр гэтага сорту.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раза́ля ’страва, прыгатаваная з тоўчанай бульбы і цыбулі’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Іранічна да франц. rossolis ’лікёр з духмянасцямі’?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)