лікві́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
лікві́дны |
лікві́дная |
лікві́днае |
лікві́дныя |
| Р. |
лікві́днага |
лікві́днай
лікві́днае |
лікві́днага |
лікві́дных |
| Д. |
лікві́днаму |
лікві́днай |
лікві́днаму |
лікві́дным |
| В. |
лікві́дны (неадуш.)
лікві́днага (адуш.) |
лікві́дную |
лікві́днае |
лікві́дныя (неадуш.)
лікві́дных (адуш.) |
| Т. |
лікві́дным |
лікві́днай
лікві́днаю |
лікві́дным |
лікві́днымі |
| М. |
лікві́дным |
лікві́днай |
лікві́дным |
лікві́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
лікві́дны торг., фин. ликви́дный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лікві́дны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які лёгка рэалізуецца, ператвараецца ў наяўныя грошы. Ліквідныя сродкі.
[Ад лац. liquidus — рэдкі, цякучы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)