лізу́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лізу́ха лізу́хі
Р. лізу́хі лізу́х
Д. лізу́се лізу́хам
В. лізу́ху лізу́х
Т. лізу́хай
лізу́хаю		 лізу́хамі
М. лізу́се лізу́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лізу́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лізу́ха лізу́хі
Р. лізу́хі лізу́х
Д. лізу́се лізу́хам
В. лізу́ху лізу́х
Т. лізу́хай
лізу́хаю		 лізу́хамі
М. лізу́се лізу́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лізу́ха ж., разг., прям., перен. лизу́нья

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лізу́ха, ‑і, ДМ лізусе, ж.

Разм. Жан. да лізун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лізу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

1. Той, хто любіць лізаць, лізацца.

2. перан. Ліслівец, падлізнік, падхалім.

|| ж. лізу́ха, -і, ДМ -зу́се, мн. -і, -зу́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лизу́нья лізу́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)