лё́стачка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
лё́стачка |
лё́стачкі |
| Р. |
лё́стачкі |
лё́стачак |
| Д. |
лё́стачцы |
лё́стачкам |
| В. |
лё́стачку |
лё́стачкі |
| Т. |
лё́стачкай
лё́стачкаю |
лё́стачкамі |
| М. |
лё́стачцы |
лё́стачках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лёстачка ж., уменьш.-ласк. пла́ночка (в кузове телеги)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Ле́сткі 1 ’частка драбін’ (мін. слепненск., КЭС), лёстачка ’лёстка ў лесвіцы’ (в.-дзв., Шатал.), лестачкі ’тс’ (пух., Сл. паўн.-зах.). Да лёстка (гл.).
◎ Ле́сткі 2 ’кампліменты’ (Яруш.). Да лёсткі (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)