ляшы́ць, ляшу́, ляшы́ш, ляшы́ць; ляшы́м, ляшыце́, ляша́ць; ле́шаны; незак., што і без дап. (разм.).
Пры сяўбе ўручную адзначаць чым-н. месца, дакуль засеяна.
Л. жыта.
|| наз. ляшэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ляшы́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ляшу́ |
ляшы́м |
| 2-я ас. |
ляшы́ш |
лешыце́ |
| 3-я ас. |
ляшы́ць |
ляша́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ляшы́ў |
ляшы́лі |
| ж. |
ляшы́ла |
| н. |
ляшы́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ляшы́ |
ляшы́це |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ляшы́ць несов., обл.
1. проводи́ть боро́зды по засе́янной земле́;
2. (при сеянии) размеча́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ляшы́ць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; незак., што і без дап.
Абл. Разбіваць участак зямлі на палосы. Ляшыў Мікіта Жыта, І, як на злосць, яму Валы скрывілі баразну. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ля́шыць, ляшы́ць ’разбіваць участак зямлі на палосы’, ’пазначаць, ставіць тычкі, вешкі за сейбітам на загоне’ (Нас., Сцяшк., Бяльк., Гарэц., Юрч., Касп., Мат. Маг., Сл. ПЗБ, Янк. Мат., Нар. лекс., Нар. словатв.), ’праганяць барозны па засеяным полі для спуску вады’ (КЭС, лаг.). Да ляха́ 2 (гл.). Сюды ж ляшэннік ’той, хто лешыць’ (зэльв., Нар. словатв.; Юрч.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Паляшы́ць ’паглядзець, дазнацца’ (Сцяшк. Сл.). Гл. ляшыць; мабыць, першапачаткова дазнацца по лехам.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)