лята́ючы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лята́ючы лята́ючая лята́ючае лята́ючыя
Р. лята́ючага лята́ючай
лята́ючае
лята́ючага лята́ючых
Д. лята́ючаму лята́ючай лята́ючаму лята́ючым
В. лята́ючы (неадуш.) лята́ючую лята́ючае лята́ючыя (неадуш.)
Т. лята́ючым лята́ючай
лята́ючаю
лята́ючым лята́ючымі
М. лята́ючым лята́ючай лята́ючым лята́ючых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лята́ючы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лята́ючы лята́ючая лята́ючае лята́ючыя
Р. лята́ючага лята́ючай
лята́ючае
лята́ючага лята́ючых
Д. лята́ючаму лята́ючай лята́ючаму лята́ючым
В. лята́ючы
лята́ючага
лята́ючую лята́ючае лята́ючыя
Т. лята́ючым лята́ючай
лята́ючаю
лята́ючым лята́ючымі
М. лята́ючым лята́ючай лята́ючым лята́ючых

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лята́ючы прил. лета́ющий;

~чая крэ́пасць — лета́ющая кре́пость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лята́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Тое, што і лятучы (у 1 знач.).

2. Дзеепрысл. незак. да лятаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пралята́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

Правесці які-н. час лятаючы.

П. на самалёце цэлы дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лета́ющий

1. прич. які́ (што) лята́е;

2. прил. лята́ючы, ляту́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лята́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. лята́ю лята́ем
2-я ас. лята́еш лята́еце
3-я ас. лята́е лята́юць
Прошлы час
м. лята́ў лята́лі
ж. лята́ла
н. лята́ла
Загадны лад
2-я ас. лята́й лята́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час лята́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нетапы́р, ‑а, м.

Адзін з відаў кажаноў. На гарышчы гучна крычалі совы і пішчалі, нячутна лятаючы, нетапыры. Буйло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́цца, ую́ся, уе́шся, уе́цца; уёмся, уяце́ся, ую́цца; ві́ўся, віла́ся, віло́ся; ві́ся; незак.

1. Расці завіткамі.

Хмель уецца вакол дрэва.

Валасы ўюцца.

2. Рабіць звілістыя рухі або мець звілісты напрамак.

Паміж гор вілася рэчка.

3. Лятаючы, кружыцца.

Пчолы ўюцца роем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

левіяфа́н, ‑а, м.

1. Паводле біблейскага падання — вялізнае марское страшыдла ці лятаючы дракон.

2. Кніжн. Тое, што здзіўляе сваёй велічынёй, сілай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)