Лясно́е

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. Лясно́е
Р. Лясно́га
Д. Лясно́му
В. Лясно́е
Т. Лясны́м
М. Лясны́м

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лясны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лясны́ лясна́я лясно́е лясны́я
Р. лясно́га лясно́й
лясно́е		 лясно́га лясны́х
Д. лясно́му лясно́й лясно́му лясны́м
В. лясны́ (неадуш.)
лясно́га (адуш.)		 лясну́ю лясно́е лясны́я (неадуш.)
лясны́х (адуш.)
Т. лясны́м лясно́й
лясно́ю		 лясны́м лясны́мі
М. лясны́м лясно́й лясны́м лясны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

го́рна-лясны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. го́рна-лясны́ го́рна-лясна́я го́рна-лясно́е го́рна-лясны́я
Р. го́рна-лясно́га го́рна-лясно́й
го́рна-лясно́е		 го́рна-лясно́га го́рна-лясны́х
Д. го́рна-лясно́му го́рна-лясно́й го́рна-лясно́му го́рна-лясны́м
В. го́рна-лясны́ (неадуш.)
го́рна-лясно́га (адуш.)		 го́рна-лясну́ю го́рна-лясно́е го́рна-лясны́я (неадуш.)
го́рна-лясны́х (адуш.)
Т. го́рна-лясны́м го́рна-лясно́й
го́рна-лясно́ю		 го́рна-лясны́м го́рна-лясны́мі
М. го́рна-лясны́м го́рна-лясно́й го́рна-лясны́м го́рна-лясны́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

азёрна-лясны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. азёрна-лясны́ азёрна-лясна́я азёрна-лясно́е азёрна-лясны́я
Р. азёрна-лясно́га азёрна-лясно́й
азёрна-лясно́е		 азёрна-лясно́га азёрна-лясны́х
Д. азёрна-лясно́му азёрна-лясно́й азёрна-лясно́му азёрна-лясны́м
В. азёрна-лясны́ (неадуш.)
азёрна-лясно́га (адуш.)		 азёрна-лясну́ю азёрна-лясно́е азёрна-лясны́я (неадуш.)
азёрна-лясны́х (адуш.)
Т. азёрна-лясны́м азёрна-лясно́й
азёрна-лясно́ю		 азёрна-лясны́м азёрна-лясны́мі
М. азёрна-лясны́м азёрна-лясно́й азёрна-лясны́м азёрна-лясны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

санато́рна-лясны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. санато́рна-лясны́ санато́рна-лясна́я санато́рна-лясно́е санато́рна-лясны́я
Р. санато́рна-лясно́га санато́рна-лясно́й
санато́рна-лясно́е		 санато́рна-лясно́га санато́рна-лясны́х
Д. санато́рна-лясно́му санато́рна-лясно́й санато́рна-лясно́му санато́рна-лясны́м
В. санато́рна-лясны́ (неадуш.)
санато́рна-лясно́га (адуш.)		 санато́рна-лясну́ю санато́рна-лясно́е санато́рна-лясны́я (неадуш.)
санато́рна-лясны́х (адуш.)
Т. санато́рна-лясны́м санато́рна-лясно́й
санато́рна-лясно́ю		 санато́рна-лясны́м санато́рна-лясны́мі
М. санато́рна-лясны́м санато́рна-лясно́й санато́рна-лясны́м санато́рна-лясны́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хво́йна-лясны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хво́йна-лясны́ хво́йна-лясна́я хво́йна-лясно́е хво́йна-лясны́я
Р. хво́йна-лясно́га хво́йна-лясно́й
хво́йна-лясно́е		 хво́йна-лясно́га хво́йна-лясны́х
Д. хво́йна-лясно́му хво́йна-лясно́й хво́йна-лясно́му хво́йна-лясны́м
В. хво́йна-лясны́ (неадуш.)
хво́йна-лясно́га (адуш.)		 хво́йна-лясну́ю хво́йна-лясно́е хво́йна-лясны́я (неадуш.)
хво́йна-лясны́х (адуш.)
Т. хво́йна-лясны́м хво́йна-лясно́й
хво́йна-лясно́ю		 хво́йна-лясны́м хво́йна-лясны́мі
М. хво́йна-лясны́м хво́йна-лясно́й хво́йна-лясны́м хво́йна-лясны́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пажа́рышча, -а, мн. -ы, -рышч і -аў, н.

Месца, дзе быў пажар.

Лясное п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бо́ртніцтва, -а, н. (уст.).

Прымітыўнае лясное пчалярства, здабыча мёду лясных пчол.

|| прым. бо́ртніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэ́ха, -а, н.

1. Адбіццё гуку ад прадметаў; водгук.

Лясное р.

Р. мінулых падзей (перан.: водгалас).

2. Электрамагнітная хваля, адбітая ад якой-н. перашкоды і прынятая спецыяльным прыборам (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уто́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак., каму-чаму.

1. Выконваць другую партыю пры спяванні або ігры на музычным інструменце (спец.).

Бас уторыць тэнару.

2. Паўтараць якія-н. гукі.

Лясное рэха ўторыць стуку сякеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)