ля́мус
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ля́мус |
ля́мусы |
| Р. |
ля́муса |
ля́мусаў |
| Д. |
ля́мусу |
ля́мусам |
| В. |
ля́мус |
ля́мусы |
| Т. |
ля́мусам |
ля́мусамі |
| М. |
ля́мусе |
ля́мусах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ля́мус ’мураваны або драўляны будынак для зберагання гаспадарчых прылад, збожжа, прадуктаў, кніг, збораў дакументаў’ (БелСЭ, 6). З польск. lamus, lemus, якія з с.-в.-ням. lēm‑hūs ’гліняны будынак’ < ням. Lehm ’гліна’, ⁺hūs (ням. Haus) ’дом’ (Слаўскі, 4, 43–44).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)