ляжа́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ляжа́к лежакі́
Р. лежака́ лежако́ў
Д. лежаку́ лежака́м
В. ляжа́к лежакі́
Т. лежако́м лежака́мі
М. лежаку́ лежака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ляжа́к, лежака́, мн. лежакі́; лежако́ў, м.

1. Месца для ляжання.

2. Ніжняе апорнае ляжачае бервяно зруба.

3. Гарызантальная частка дымахода, якая вядзе ад печы да коміна.

Л. дыміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ляжа́к (род. лежака́) м.

1. (нижнее бревно) лежа́к, ле́жень;

2. (у дымохода) бо́ров

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ляжа́к, лежака, м.

1. Ніжняе апорнае ляжачае бервяно зруба.

2. Гарызантальная частка дымахода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ляжа́к ’гарызантальная частка коміна на гары’, ’ніжняе апорнае бервяно зруба’, ’падаконнік’, ’падваліна’, ’ляжачы вулей з пчоламі’, ’ляжанка’, ’паваленае бурай дрэва’, ’палеглы лён’ (Бяльк., ТСБМ, Янк. Мат., Сцяшк., Шушк., П. С., Некр., Шат., Сцяц. Словаўтв.; З нар. сл., Мат. Гом., Мат. Маг., Сл. ПЗБ, Жыв. сл.; КЭС, лаг.). Укр., рус. лежак, польск. leżak, в.-луж. ležak, чэш. ležák, славац. ležiak; серб.-харв. лѐжак, славен. ležák, балг. ле́жак, ле́жяк. Праформа ležakъ < і ležati (Слаўскі, 4, 194–195; Трубачоў, Эт. сл., 14, 158–159). Да ляжа́ць (гл.). Аб суфіксе — Сцяцко (Афікс. наз., 23–25).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ля́жка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ля́жка ля́жкі
Р. ля́жкі ля́жак
Д. ля́жцы ля́жкам
В. ля́жку ля́жкі
Т. ля́жкай
ля́жкаю		 ля́жкамі
М. ля́жцы ля́жках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бо́ров​II (у дымохода) ляжа́к, род. лежака́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́жень

1. техн. ляжа́к, род. лежака́ м.;

2. обл., см. лежебо́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лежа́к

1. (деревянная койка) тапча́н, -на́ м.;

2. обл. (часть дымохода) ляжа́к, род. лежака́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ляга́к ’вялікі камень’ (ст.-дар., Нар. сл., Сл. ПЗБ). Да ляжа́ць (гл.). Няясная матывацыя зычнай ‑г‑ (а не ‑ж‑, як у ляжак). Магчыма, у выніку намінацыі ⁺лягавы камень > лягак (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)