ляда́шчы, -ая, -ае (разм.).

1. Кволы, слабы, хілы.

За возам брыла лядашчая карова.

2. Стары, струхлелы; збуцвелы.

Лядашчая вопратка слаба грэла.

3. Дрэнны, нягодны.

|| наз. ляда́шчасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ляда́шчы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ляда́шчы ляда́шчая ляда́шчае ляда́шчыя
Р. ляда́шчага ляда́шчай
ляда́шчае		 ляда́шчага ляда́шчых
Д. ляда́шчаму ляда́шчай ляда́шчаму ляда́шчым
В. ляда́шчы (неадуш.)
ляда́шчага (адуш.)		 ляда́шчую ляда́шчае ляда́шчыя (неадуш.)
ляда́шчых (адуш.)
Т. ляда́шчым ляда́шчай
ляда́шчаю		 ляда́шчым ляда́шчымі
М. ляда́шчым ляда́шчай ляда́шчым ляда́шчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ляда́шчы разг.

1. (о человеке) дря́хлый; одряхле́лый, одряхле́вший; тщеду́шный;

2. (о предмете, вещи) дря́хлый, одряхле́лый, одряхле́вший, обветша́лый, ве́тхий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ляда́шчы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Кволы, хілы; нядужы, слабы. За возам, навязаная на повад, брыла лядашчая карова .. падобная на шкілет. Лупсякоў. // Дрэнны, нягодны. [Банадысь:] «Ці няма ў вашым сяле краўца якога, хоць лядашчага?». Крапіва.

2. Стары, струхлелы; збуцвелы. Некалі на выгане пад вярбой стаяла .. лядашчая хатка. Грамовіч. Лядашчая вопратка слаба грэла.. і Людміла Лаўраўна, уздыхаючы, няспынна тупала, пляскала рукамі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ляда́шчы 1 леда́шчы, ліда́шчый, лыда́шчый ’кволы, хілы; нядужы, слабы; дрэнны, нягодны; стары, струхлелы; збуцвелы; выцерты’ (Нас., Грыг., Бес., Яруш., Ант., Касп., Бір. Дзярж., Сцяшк., ТСБМ, Сл. ПЗБ), ’злы, сярдзіты, запальчывы’ (слуц., Жыв. сл.), ’нікудышні, пусты’; ’д’ябал’ (мін., КЭС), ’легкадумны’. Да ляда́шты (гл.). Сюды ж: ляда́шчына ’непатрэбная рэч’ (Нас.), ляда́шчыца, ліда́шчыца ’кепскі, дрэнны, сапсаваны’ (Мал., Булг., Кос.), ’нягодніца’ (паўд.-усх., КЭС), лядашчыцца ’паступаць дрэнна’ (Федар. Дад.).

Ляда́шчы 2 ’ледзяны, дужа халодны’ (валож., Жыв. сл.). Нерэгулярнае ўтварэнне ад лядакі́ ’ледзякі’ пры ад’ідэацыі ляда́шчы 1 і польск. lodowaty ’ледзяны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ляда́чы, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і лядашчы.

|| наз. ляда́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ляда́шты, см. ляда́шчы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адрахле́лы, ‑ая, ‑ае.

Састарэлы, лядашчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ляда́чы обл., см. ляда́шчы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

у́тлый ляда́чы, ляда́шчы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)