лягчэ́й нареч. сравнит. ст. ле́гче, поле́гче;
◊ л. на паваро́тах! — ле́гче (поле́гче) на поворо́тах!;
ба́ба з калёс — каню́ л. — посл. ба́ба с во́зу — кобы́ле ле́гче
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лягчэ́й,
1. Выш. ст. да прысл. лёгка.
2. безас. у знач. вык., каму. Аб паляпшэнні самаадчування, настрою і пад. Хвораму стала лягчэй. Ён заснуў і праспаў да паўдня. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лёгка
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| лёгка |
лягчэ́й |
найлягчэ́й |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
флюс², -у, мн. флюсы́, -о́ў, м. (спец.).
Матэрыял, які дадаюць да руды пры плаўцы, каб лягчэй аддзяліць метал ад пустой пароды.
|| прым. флю́савы, -ая, -ае і флю́сны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
полегча́ть сов., безл., прост. палягчэ́ць, стаць лягчэ́й.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Лёўшай ’лягчэй, зручней’ (Ян.) — кантамінаванае ўтварэнне з лоўка ’добра’ і легчай, легшай ’лягчэй’ (Ян.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
поле́гче сравн. ст.
1. нареч. (тро́хі) лягчэ́й;
2. прил. (тро́хі) лягчэ́йшы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хадзі́цца, ходзіцца; безас. незак., каму.
Разм. Пра наяўнасць жадання, магчымасці або ўмоў хадзіць. Памаладзеў Даніла, падужэў, стала лягчэй яму хадзіцца. Кулакоўскі. Гразь пад нагамі падшэрхла, пацвярдзела. Лягчэй дыхалася і хадзілася. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
балбата́ць, -бачу́, -бо́чаш, -бо́ча; -бачы́; незак. (разм.).
1. што і без дап. Гаварыць несупынна, невыразна, а таксама займацца пустымі размовамі.
Б. лягчэй, чым рабіць.
2. перан. Булькаць — пра ваду, што бяжыць або кіпіць.
|| аднакр. балбатну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -ня́це, -ну́ць; -ні́.
|| наз. балбата́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Лягча́ць, ляхча́ць ’пакладаць (жывёл)’ (Нас., Бяльк., Шат., Касп., Юрч.; маладз., Янк. Мат.; ТСБМ). Рус. легча́ть, легчить. Да лёгкі (гл.) > лягчэй > рабіць лягчэй > лягча́ць. Сюды ж ле́гчыць ’патрабаваць злучкі (аб свінні)’ (Касп.), хаця семантыка разглядаемага слова значна адрозніваецца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)