лю́цікавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лю́цікавы лю́цікавая лю́цікавае лю́цікавыя
Р. лю́цікавага лю́цікавай
лю́цікавае		 лю́цікавага лю́цікавых
Д. лю́цікаваму лю́цікавай лю́цікаваму лю́цікавым
В. лю́цікавы (неадуш.)
лю́цікавага (адуш.)		 лю́цікавую лю́цікавае лю́цікавыя (неадуш.)
лю́цікавых (адуш.)
Т. лю́цікавым лю́цікавай
лю́цікаваю		 лю́цікавым лю́цікавымі
М. лю́цікавым лю́цікавай лю́цікавым лю́цікавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лю́цікавы лю́тиковый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лю́цікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да люціку. Люцікавае сцябло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лю́цік, -а і (зб.) -у, мн. -і, -аў, м.

Травяністая расліна з ядавітым сокам і жоўтымі кветкамі.

|| прым. лю́цікавы, -ая, -ае.

Сямейства люцікавых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лю́тиковый казяльцо́вы, лю́цікавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)