лю́фавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лю́фавы лю́фавая лю́фавае лю́фавыя
Р. лю́фавага лю́фавай
лю́фавае		 лю́фавага лю́фавых
Д. лю́фаваму лю́фавай лю́фаваму лю́фавым
В. лю́фавы (неадуш.)
лю́фавага (адуш.)		 лю́фавую лю́фавае лю́фавыя (неадуш.)
лю́фавых (адуш.)
Т. лю́фавым лю́фавай
лю́фаваю		 лю́фавым лю́фавымі
М. лю́фавым лю́фавай лю́фавым лю́фавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лю́фавы люфо́вый, лю́ффовый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лю́фавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да люфы. // Зроблены, выраблены з люфы. Люфавая мачалка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

люфа́, -ы́, ж.

1. Паўднёвая расліна сямейства гарбузовых.

2. Губка з высушанага валакністага плода гэтай расліны.

|| прым. лю́фавы, -ая, -ае і люфо́вы, -ая, -ае.

Люфовая мачалка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

люфо́вый и лю́ффовый люфо́вы и лю́фавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)