лю́тневы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лю́тневы лю́тневая лю́тневае лю́тневыя
Р. лю́тневага лю́тневай
лю́тневае		 лю́тневага лю́тневых
Д. лю́тневаму лю́тневай лю́тневаму лю́тневым
В. лю́тневы (неадуш.)
лю́тневага (адуш.)		 лю́тневую лю́тневае лю́тневыя (неадуш.)
лю́тневых (адуш.)
Т. лю́тневым лю́тневай
лю́тневаю		 лю́тневым лю́тневымі
М. лю́тневым лю́тневай лю́тневым лю́тневых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лю́тневы муз. лю́тневый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лю́тневы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лютні. Лютневая музыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лю́тня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Старадаўні струнны шчыпковы музычны інструмент.

|| прым. лю́тневы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лю́тневы ’лютаўскі’ (Гарэц.). Паводле гэтага ўтварэння прыметніка можна дапусціць зыходную форму назвы месяца лютага ⁺люцень. Такую форму lucień рэканструюе Слаўскі (4, 362) паводле прыметніка lutniowy і разам з укр. лютень (лютневий) выводзіць праформу lʼut‑ьn‑jь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лю́тневый муз., ист. лю́тневы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лю́тня ’струнны шчыпковы музычны інструмент’ (ТСБМ), ст.-бел. лютня, лютина (XVI ст.), запазычана са ст.-польск. lutnia ’тс’, ’сузор’е’, якое з с.-в.-ням. lūte (суч. ням. Laute) < італ. liuto, ст.-франц. leüt < араб. al‑ʼūd ’тс’ (Слаўскі, 4, 389; Булыка, Лекс. запазыч., 166). Сюды ж ст.-бел. лютниста ’лютніст’ (XVII ст.), якое са ст.-польск. lutnista < с.-в.-ням. lūtenist (Булыка, там жа, 159), а таксама бел. лютневы (аб музыцы) і лютнёвы ’тс’ (ТСБМ, Др.-Падб.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)