любі́міца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. любі́міца любі́міцы
Р. любі́міцы любі́міц
Д. любі́міцы любі́міцам
В. любі́міцу любі́міц
Т. любі́міцай
любі́міцаю		 любі́міцамі
М. любі́міцы любі́міцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

любі́міца ж. люби́мица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

любі́міца, ‑ы, ж.

Жан. да любімец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

любі́мец, -мца, мн. -мцы, -мцаў, м.

Той, каго асабліва любяць, кім захапляюцца; улюбёнец.

Л. публікі.

|| ж. любі́міца, -ы, мн. -ы, -міц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

люби́мица улюбёнка, -кі ж., любі́міца, -цы ж.; пясту́ха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напе́рсница

1. уст., лит. напе́рсніца, -цы ж.; (любимица) улюбёнка, -кі ж., любі́міца, -цы ж.;

2. (любовница) уст. палюбо́ўніца, -цы ж.; каха́нка, -кі ж.; (наложница) нало́жніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)