любі́мы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. любі́мы любі́мая любі́мае любі́мыя
Р. любі́мага любі́май
любі́мае		 любі́мага любі́мых
Д. любі́маму любі́май любі́маму любі́мым
В. любі́мы (неадуш.)
любі́мага (адуш.)		 любі́мую любі́мае любі́мыя (неадуш.)
любі́мых (адуш.)
Т. любі́мым любі́май
любі́маю		 любі́мым любі́мымі
М. любі́мым любі́май любі́мым любі́мых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

любі́мы, -ая, -ае.

Які выклікае пачуццё любові, якому аддаецца перавага перад іншымі, асабліва дарагі каму-н.

Л. пісьменнік.

Любімая справа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

любі́мы люби́мый;

◊ наступі́ць на л. мазо́ль — наступи́ть на люби́мую мозо́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

любі́мы, ‑ая, ‑ае.

1. Які выклікае пачуццё любві; дарагі, блізкі сэрцу. Любімая дачка. □ Шчаслівай дарогі, таварыш любімы, заўсёды, усюды з табою радзіма! Дубоўка.

2. Якому аддаецца перавага перад іншымі; асабліва дарагі каму‑н. Любімы настаўнік. Любімая справа. □ Чырванеючы ад хвалявання і рашучасці, Лёня заказаў музыкам свой любімы вальс «Бярозку». Брыль.

3. у знач. наз. любі́мы, ‑ага, м.; любі́мая, ‑ай, ж. Той (тая), каго любяць. Я толькі з любімай магу захапіцца Успененым морам, паводкай зары. Панчанка.

•••

Наступіць на любімы мазоль гл. наступіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хо́бі, нескл., н.

Захапленне чым-н., любімы занятак у вольны час.

Яго х. — збіранне марак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жада́ны, -ая, -ае.

1. Такі, якога чакаюць, да якога імкнуцца.

Ж. госць.

Жаданыя пакупкі.

2. Любімы, дарагі.

Мой адзіны, мой ж. чалавек!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

люби́мый

1. прич. любі́мы, каха́ны; см. люби́ть​ 1, 2;

2. прил. (излюбленный) любі́мы, улюбёны; (милый) любі́мы, мі́лы; (возлюбленный) каха́ны;

люби́мое де́ло любі́мая (улюбёная) спра́ва;

люби́мый челове́к любі́мы (каха́ны) чалаве́к;

3. сущ. лю́бы, -бага м., мі́лы, -лага м.; (возлюбленный) каха́ны, -нага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сімпа́тыя, -і, мн. -і, -тый, ж.

1. Прыхільнасць, ласкавыя, цёплыя адносіны да каго-, чаго-н.

Адносіцца да каго-н. з вялікай сімпатыяй.

2. Любімы чалавек (разм.).

Сёння сустрэў сваю сімпатыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Люб ’любімы, каханы, прыемны’ (Др.-Падб.). Да лю́бы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мі́лы, -ая, -ае.

1. Які выклікае прыхільнасць да сябе; прыемны, абаяльны.

Мілая ўсмешка.

2. Блізкі сэрцу, любімы, дарагі.

Душу поўнілі мілыя краявіды.

3. у знач. наз. мі́лы, -ага, м., мі́лая, -ай, ж. Каханы, каханая.

З мілым рай і ў будане (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)