льві́ца гл. ільвіца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

льві́ца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. льві́ца льві́цы
Р. льві́цы льві́ц
Д. льві́цы льві́цам
В. льві́цу льві́ц
Т. льві́цай
льві́цаю		 льві́цамі
М. льві́цы льві́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

льві́ца ж. льви́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

льві́ца,

гл. ільвіца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ільві́ца і (пасля галосных) льві́ца, -ы, мн. -ы, -віц, ж.

Самка льва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ільві́ца і льві́ца, ‑ы, ж.

Самка льва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

льви́ца ільві́ца, -цы ж., (после гласных) льві́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)