льві́ны гл. леў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

льві́ны

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. льві́ны льві́ная льві́нае льві́ныя
Р. льві́нага льві́най
льві́нае		 льві́нага льві́ных
Д. льві́наму льві́най льві́наму льві́ным
В. льві́ны (неадуш.)
льві́нага (адуш.)		 льві́ную льві́нае льві́ныя (неадуш.)
льві́ных (адуш.)
Т. льві́ным льві́най
льві́наю		 льві́ным льві́нымі
М. льві́ным льві́най льві́ным льві́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

льві́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. льві́ны льві́ная льві́нае льві́ныя
Р. льві́нага льві́най
льві́нае		 льві́нага льві́ных
Д. льві́наму льві́най льві́наму льві́ным
В. льві́ны (неадуш.)
льві́нага (адуш.)		 льві́ную льві́нае льві́ныя (неадуш.)
льві́ных (адуш.)
Т. льві́ным льві́най
льві́наю		 льві́ным льві́нымі
М. льві́ным льві́най льві́ным льві́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

льві́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. льві́ны льві́ная льві́нае льві́ныя
Р. льві́нага льві́най
льві́нае		 льві́нага льві́ных
Д. льві́наму льві́най льві́наму льві́ным
В. льві́ны (неадуш.)
льві́нага (адуш.)		 льві́ную льві́нае льві́ныя (неадуш.)
льві́ных (адуш.)
Т. льві́ным льві́най
льві́наю		 льві́ным льві́нымі
М. льві́ным льві́най льві́ным льві́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

льві́ны льви́ный;

○ л. зеў — бот. льви́ный зев;

◊ ~ная до́ля — льви́ная до́ля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

льві́ны,

гл. ільвіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Льві́ны, ільві́ны і іншыя словы з гэтым коранем — да леў (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ільві́ны і льві́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да льва, належыць яму. Ільвіная шкура. Ільвіная грыва.

2. перан. Які нагадвае чым‑н. ільва; такі, як у льва. Ільвіная сіла.

•••

Ільвіны (львіны) зеў гл. зеў.

Ільвіная (львіная) доля гл. доля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

леў¹, ільва́ і (пасля галосных) льва, мн. ільвы́ і (пасля галосных) львы, ільво́ў (льво́ў), м.

1. Буйны драпежнік сямейства кашэчых з кароткай жаўтаватай поўсцю (і пышнай грывай у самцоў).

Рык ільва.

2. перан. Той, хто вызначаецца магутнай сілай, смеласцю, адвагай.

○

Марскі леў — жывёліна сямейства вушастых цюленяў.

◊

Ільвіная доля — самая большая частка чаго-н.

|| прым. ільві́ны і (пасля галосных) льві́ны, -ая, -ае.

Ільвіны зеў (назва кветкі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Львіны зеў ’зарніца звычайная, лянок, Linaria vulgaris Mill.’ (Бейл.). Да леў і зеў (гл.). Матывацыя: кветка падобна да морды льва. Параўн. чэш. paštička, paščeka, славац. pyšťok, pyštek ’морда, лыч, пашча’ або чэш. pséček (< pes ’сабака’); лац. caput canis, ням. Hundskopf для львінага зева, Antirrhinum majus L., рус. дан. львиные ротики ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)