львя́тнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
львя́тнік |
львя́тнікі |
| Р. |
львя́тніка |
львя́тнікаў |
| Д. |
львя́тніку |
львя́тнікам |
| В. |
львя́тніка |
львя́тнікаў |
| Т. |
львя́тнікам |
львя́тнікамі |
| М. |
львя́тніку |
львя́тніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ільвя́тнік і львя́тнік, ‑а, м.
Памяшканне для львоў. Новы львятнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
львя́тник ільвя́тнік, -ка м., (после гласных) львя́тнік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)