лы́сінка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лы́сінка лы́сінкі
Р. лы́сінкі лы́сінак
Д. лы́сінцы лы́сінкам
В. лы́сінку лы́сінкі
Т. лы́сінкай
лы́сінкаю		 лы́сінкамі
М. лы́сінцы лы́сінках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лы́сінка ж., уменьш. лы́синка, плеши́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лы́сінка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш. да лысіна (у 1, 2 знач.); невялікая лысіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лы́сіна, -ы, мн. -ы, -сі́н, ж.

1. Месца на галаве, дзе вылезлі і не растуць валасы.

2. Белая пляма на лбе некаторых жывёл.

Цяля з лысінай.

3. перан. Пра ўчастак чаго-н., пазбаўлены расліннасці, покрыва (разм.).

|| памянш. лы́сінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лы́синка уменьш. лы́сінка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плеши́нка уменьш. лы́сінка, -кі ж., пляшы́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)