Лы́сікі ’бульба ў мундзірах, носік якой зразаюць, каб зайшла соль у бульбу пры гатаванні’ (Ян.). Да лы́сіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лы́сік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лы́сік лы́сікі
Р. лы́сіка лы́сікаў
Д. лы́сіку лы́сікам
В. лы́сіка лы́сікаў
Т. лы́сікам лы́сікамі
М. лы́сіку лы́сіках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)