Лы́сае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. Лы́сае
Р. Лы́сага
Д. Лы́саму
В. Лы́сае
Т. Лы́сым
М. Лы́сым

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лы́сы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лы́сы лы́сая лы́сае лы́сыя
Р. лы́сага лы́сай
лы́сае		 лы́сага лы́сых
Д. лы́саму лы́сай лы́саму лы́сым
В. лы́сы (неадуш.)
лы́сага (адуш.)		 лы́сую лы́сае лы́сыя (неадуш.)
лы́сых (адуш.)
Т. лы́сым лы́сай
лы́саю		 лы́сым лы́сымі
М. лы́сым лы́сай лы́сым лы́сых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лы́сы, -ая, -ае.

1. Які мае лысіну, з лысінай.

Лысая галава.

Лысае цяля.

2. перан. Пазбаўлены расліннасці.

Л. курган

◊

І не лыс Габрусь (разм.) — хоць бы што, нішто не дзейнічае на каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лы́сы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае лысіну, з лысінай. У пакой увайшоў лектар, нізенькі чалавек у чорным і, здавалася, цесным касцюме. Ваданосаў.

2. Які мае белую пляму на лбе (пра жывёл). Лысае цяля. Лысая кабыла.

3. перан. Разм. Пазбаўлены расліннасці, покрыва; голы. Наперадзе тырчаў лысы курган, за якім пачынаўся папар. Гартны.

•••

І не лыс (лысы) — хоць бы што, нішто не дзейнічае на каго‑н.

Чорта лысага гл. чорт.

Чорту лысаму (аддаць, пакінуць і пад.) гл. чорт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)