лы́канне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. лы́канне
Р. лы́кання
Д. лы́канню
В. лы́канне
Т. лы́каннем
М. лы́канні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лы́канне ср., обл. глота́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лы́канне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. лыкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак., што (разм.).

Піць што-н. перарывістымі глыткамі.

Кот лыкае малако.

|| аднакр. лы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. лы́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)