назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| лушчэ́ння | |
| лушчэ́нню | |
| лушчэ́ннем | |
| лушчэ́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| лушчэ́ння | |
| лушчэ́нню | |
| лушчэ́ннем | |
| лушчэ́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
1. луще́ние, чи́стка
2. щёлканье, луще́ние;
3.
1-3
4. шелуше́ние;
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лу́шчыцца, 1 і 2
Лупіцца, здзірацца.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лу́шчыць, -шчу, -шчыш, -шчыць; -шчаны;
1. Ачышчаць ад шалупін, якой
2. Разрыхляць глебу пасля ўборкі ўраджаю (
||
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шелуше́ние
шелуше́ние ко́жи
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
взлу́щивание
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
луще́ние
1.
2.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пажні́ўны, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)