лу́чніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лу́чніца лу́чніцы
Р. лу́чніцы лу́чніц
Д. лу́чніцы лу́чніцам
В. лу́чніцу лу́чніц
Т. лу́чніцай
лу́чніцаю		 лу́чніцамі
М. лу́чніцы лу́чніцах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лу́чніца ж., спорт. лу́чница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лу́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Воін, узброены лукам.

2. Спартсмен, які займаецца стральбой з лука.

|| ж. лу́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лу́чница спорт. лу́чніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)