лучко́вы, -ая, -ае.

Пра інструменты: падобны да лука па сваёй будове, выглядзе.

Лучковая піла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лучко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лучко́вы лучко́вая лучко́вае лучко́выя
Р. лучко́вага лучко́вай
лучко́вае		 лучко́вага лучко́вых
Д. лучко́ваму лучко́вай лучко́ваму лучко́вым
В. лучко́вы (неадуш.)
лучко́вага (адуш.)		 лучко́вую лучко́вае лучко́выя (неадуш.)
лучко́вых (адуш.)
Т. лучко́вым лучко́вай
лучко́ваю		 лучко́вым лучко́вымі
М. лучко́вым лучко́вай лучко́вым лучко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лучко́вы лучко́вый;

~вая піла́ — лучко́вая пила́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лучко́вы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Падобны да лука па сваёй будове, выгляду (пра інструменты). Адам рэзаў у хлеўчуку дровы. Прывітаўшыся, Мікола падхапіў канец лучковай пілы і моўчкі пачаў дапамагаць. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лучковы ў выразе лучко́ва борона́ ’драўляная барана з дужкай наперадзе’ (ТС). Да лук 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лучко́вый лучко́вы;

лучко́вая пила́ техн. лучко́вая піла́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лу́чка 1 ’каляровая фабрычная пража з воўны’ (Уладз.), гродз. ’адзін з відаў посцілкі’ (Мат. АС), лу́чкі ’ніткі’ (мяккія, сучоныя, з воўны) (Ян.), ’мяккія і бліскучыя крамныя ніткі’ (КЭС, лаг.), ’баваўняныя ніткі’, в.-дзв., швянч. ’мулінэ’ (Сл. ПЗБ), лучковы, лычковы ’баваўняны’ (лід., пін., там жа), лучковы ’вытканы з нітак’ (Ян.). З польск. włóczka (зах. і паўн.) ’грубая баваўняная пража’, малапольск. ’спецыяльная чырвоная бавоўна на палоскі’, маз., падляш. ’пража з воўны’, włóczysty ’які мае добрае валакно’. Да валачы́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)