Verbum

анлайнавы слоўнік

лупцава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лупцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; незак., каго (што).

Моцна біць, хвастаць.

|| зак. адлупцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны і вы́лупцаваць, -цую, -цуеш, -цуе; -цуй; -цаваны

|| аднакр. лупцану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. лупцава́нне, -я, н. і лупцо́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -цо́вак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драньё^I ср.

1. дра́нне, -ння ср., рва́нне, -ння ср., раздзіра́нне, -ння ср.;

2. дра́нне, -ння ср., здзіра́нне, -ння ср.; вырыва́нне, -ння ср.;

3. біццё, -цця́ ср., лупцава́нне, -ння ср., лупцо́ўка, -кі ж.;

4. дра́нне, -ння ср., шарава́нне, -ння ср.;

5. дра́нне, -ння ср., дра́панне, -ння ср.;

6. дра́нне, -ння ср.; см. драть^{1, 2, 4, 6, 7}.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)