лу́плены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лу́плены лу́пленая лу́пленае лу́пленыя
Р. лу́пленага лу́пленай
лу́пленае		 лу́пленага лу́пленых
Д. лу́пленаму лу́пленай лу́пленаму лу́пленым
В. лу́плены (неадуш.)
лу́пленага (адуш.)		 лу́пленую лу́пленае лу́пленыя (неадуш.)
лу́пленых (адуш.)
Т. лу́пленым лу́пленай
лу́пленаю		 лу́пленым лу́пленымі
М. лу́пленым лу́пленай лу́пленым лу́пленых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лу́плены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лу́плены лу́пленая лу́пленае лу́пленыя
Р. лу́пленага лу́пленай
лу́пленае		 лу́пленага лу́пленых
Д. лу́пленаму лу́пленай лу́пленаму лу́пленым
В. лу́плены (неадуш.)
лу́пленага (адуш.)		 лу́пленую лу́пленае лу́пленыя (неадуш.)
лу́пленых (адуш.)
Т. лу́пленым лу́пленай
лу́пленаю		 лу́пленым лу́пленымі
М. лу́пленым лу́пленай лу́пленым лу́пленых

Кароткая форма: лу́плена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лу́плены I обо́дранный; лу́пленный; см. лупі́ць I 1

лу́плены II разг. би́тый; см. лупі́ць III 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лу́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад лупіць ​1 (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лу́пленый лу́плены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

налупі́ць², -луплю́, -лу́піш, -лу́піць; -лу́плены; зак., каго (разм.).

Набіць каго-н.; налупцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адкалупі́ць, -луплю́, -лу́піш, -лу́піць; -лу́плены; зак., што (разм.).

Аддзяліць, укалупнуўшы; адкалупнуць.

А. кавалачак пірага.

|| незак. адкалу́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

налупі́ць¹, -луплю́, -лу́піш, -лу́піць; -лу́плены; зак., чаго.

1. Надраць пэўную колькасць чаго-н.

Н. кары.

2. Нарваць вялікую колькасць чаго-н. (разм.).

Н. морквы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лу́пленный лу́плены, абадра́ны, абдзёрты; аблу́плены; см. лупи́ть​ 1;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падкалупі́ць, -луплю́, -лу́піш, -лу́піць; -лу́плены; зак. (разм.).

1. што. Тое, што і падкалупнуць (у 1 знач.).

2. перан., каго (што). Тое, што і падкалоць¹ (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)