Луны́ ’бляск, глянец, мігаценне’ (в.-дзв., Нар. сл.). Да луна́ 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

либра́ция / либра́ция Луны́ астр. лібра́цыя Ме́сяца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лібра́цыя: л. Ме́сяца астр. либра́ция Луны́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўме́сяца

1. полме́сяца;

2. полови́на луны́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маладзіко́вы: ~вая ква́дра пе́рвая че́тверть, фа́за (луны́); новолу́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

серп (род. сярпа́) м. серп;

○ с. ме́сяца — серп луны́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ква́дра ж. че́тверть, фа́за (луны);

пе́ршая к. — пе́рвая фа́за, новолу́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

селени́т

1. мин. селені́т, -ту м.;

2. (воображаемый житель Луны) селені́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

затме́ние

1. зацьме́нне, -ння ср.;

затме́ние Луны́ зацьме́нне Ме́сяца;

2. (помрачение сознания) зацямне́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сандара́к ’духмяная смала, якую здабываюць з кары хваёвага дрэва сямейства кіпарысавых; выкарыстоўваецца для вырабу лакаў’ (ТСБМ). З рус. сандара́к ’тс’, кніжнага запазычання з франц. sandaraque або ням. Sandarak < лац. sandaraca, грэч. σανδαράκη ад ст.-інд. candrarāga‑ ’які мае бляск луны’ (гл. Мацэнаўэр, 303; Фасмер, 3, 556).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)