луна́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. луна́нне
Р. луна́ння
Д. луна́нню
В. луна́нне
Т. луна́ннем
М. луна́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

луна́нне ср. ре́яние, паре́ние; см. луна́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

луна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. лунаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паре́ние​I-2 прям., перен. луна́нне, -ння ср., мн. нет;

паре́ние орла́ луна́нне арла́;

паре́ние мы́сли луна́нне ду́мкі; см. пари́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ре́яние

1. лята́нне, -ння ср., луна́нне, -ння ср.;

2. развява́нне, -ння ср.; см. ре́ять.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)