лубяны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лубяны́ лубяна́я лубяно́е лубяны́я
Р. лубяно́га лубяно́й
лубяно́е
лубяно́га лубяны́х
Д. лубяно́му лубяно́й лубяно́му лубяны́м
В. лубяны́ (неадуш.)
лубяно́га (адуш.)
лубяну́ю лубяно́е лубяны́я (неадуш.)
лубяны́х (адуш.)
Т. лубяны́м лубяно́й
лубяно́ю
лубяны́м лубяны́мі
М. лубяны́м лубяно́й лубяны́м лубяны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лубяны́, ‑ая, ‑ое.

1. Зроблены з лубу (у 2 знач.). На .. падлозе стаялі чамаданы, ляжалі салдацкія і бежанскія мяшкі, лубяныя каробкі. Лобан.

2. Які мае адносіны да лубу. Лубяныя валокны.

3. Які змяшчае ў сабе луб (у 3 знач.). Лубяныя расліны.

4. Разм. Цвёрды, нягнуткі, падобны на луб (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лубяны́, -а́я, -о́е.

1. гл. луб.

2. Цвёрды, нягнуткі, каляны на вобмацак.

Лубяная тканіна.

3. Пра расліны, якія маюць валакністую тканку, луб (у 2 і 3 знач.).

Лубяныя культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лубяно́й

1. (сделанный из луба) лубяны́;

2. с.-х. лубяны́;

лубяны́е культу́ры лубяны́я культу́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што да каго-чаго.

1. Разм. Падагнаць; прыладзіць. Трэба дапасаваць лубяныя ніці-стужкі да дзірак такім чынам, каб ніводная кропля вады не пранікла. Маўр. // Зрабіць што‑н. супадаючым у часе з чым‑н. Дапасаваць выпуск насценнай газеты да святочнага дня. // Аднесці, прымяніць. Да Якуба Коласа, так як і да яго вялікага друга і саратніка Янкі Купалы, можна дапасаваць словы, сказаныя А. М. Горкім пра Пушкіна: «Ён у нас — пачатак усіх пачаткаў». Лужанін.

2. Паставіць залежнае слова ў тым самым родзе, ліку, склоне або асобе, у якім стаіць галоўнае слова. Дапасаваць прыметнік да назоўніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)