лубае́д
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
лубае́д |
лубае́ды |
| Р. |
лубае́да |
лубае́даў |
| Д. |
лубае́ду |
лубае́дам |
| В. |
лубае́да |
лубае́даў |
| Т. |
лубае́дам |
лубае́дамі |
| М. |
лубае́дзе |
лубае́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лубае́д м., зоол. лубое́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лубае́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Жук сямейства караедаў, шкоднік лесу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лубое́д зоол. лубае́д, -да м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)