ло́нжа

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ло́нжа ло́нжы
Р. ло́нжы ло́нжаў
Д. ло́нжы ло́нжам
В. ло́нжу ло́нжы
Т. ло́нжай
ло́нжаю		 ло́нжамі
М. ло́нжы ло́нжах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ло́нжа ж. ло́нжа

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ло́нжа ло́нжа, -жы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ло́нжа, ‑ы, ж.

1. Доўгі повад, які ўжываецца ў манежы пры выездцы коней; корда.

2. Спец. Вяроўка, якая прымацоўваецца да пояса гімнаста, акрабата пры выкананні асабліва складаных і небяспечных нумароў для засцярогі ад падзення.

[Фр. longe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)