ло́дачніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ло́дачніца ло́дачніцы
Р. ло́дачніцы ло́дачніц
Д. ло́дачніцы ло́дачніцам
В. ло́дачніцу ло́дачніц
Т. ло́дачніцай
ло́дачніцаю		 ло́дачніцамі
М. ло́дачніцы ло́дачніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ло́дачніца ж. ло́дочница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ло́дачніца, ‑ы, ж.

Жан. да лодачнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́дачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які займаецца перавозкай на лодцы; той, хто плавае на лодцы.

|| ж. ло́дачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ло́дочница ло́дачніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)