ло́говище прям., перен. ло́гавішча, -шча ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ко́дла ср., прям., перен., разг.
1. гнездо́, ло́говище;
2. вы́водок м.; помёт м.;
◊ з усі́м ~лам — шутл. со всем вы́водком
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
берло́га ж., прям., перен. бярло́г, род. берлагу́ м., бярло́га, -гі ж.; (логовище) ло́гавішча, -шча ср., ло́гава, -ва ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лёжка ж.
1. ле́жня, -ні ж.; (лежание) ляжа́нне, -ння ср.;
2. (логовище) ло́гавішча, -шча ср., ло́гава, -ва ср.;
лежа́ть в лёжку ляжа́ць ле́жма.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Логава ’месца, дзе знаходзіцца воўчы вывадак’, ’паглыбленне ў зямлі, якое служыць жыллём зверу’, ’бярлога’, ’неахайныя жыллё, пасцель чалавека’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), логыва (Бяльк.), логва (Шат.), ло́гаво (Сцяшк.), логво́, ло́гово (ТС), логва, логвіска, логавіска, логвішча, логмішча (Сл. ПЗБ, ТС, Мат. Гом., Сцяшк.), лун. лы́гвіско ’тс’ (Шатал.), логавіна (Сцяшк.), логвіна ’тс’ (лаг., Жд. 2). Укр. лігво́, логво́, лі́гвище, лого́виско, лі́гвиско, ло́гово ’тс’, рус. логово, логовище, логво, варон. ло́гва, арханг. логовина, а таксама лежбище. Усх.-слав. утварэнне. Да прасл. log‑/leg‑ > ляга́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)