ло́бны² гл. лоб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ло́бны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ло́бны ло́бная ло́бнае ло́бныя
Р. ло́бнага ло́бнай
ло́бнае		 ло́бнага ло́бных
Д. ло́бнаму ло́бнай ло́бнаму ло́бным
В. ло́бны (неадуш.)
ло́бнага (адуш.)		 ло́бную ло́бнае ло́бныя (неадуш.)
ло́бных (адуш.)
Т. ло́бным ло́бнай
ло́бнаю		 ло́бным ло́бнымі
М. ло́бным ло́бнай ло́бным ло́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ло́бны¹, -ая, -ае.

У выразе: лобнае месца — узвышэнне, з якога ў старажытнасці аб’яўляліся царскія ўказы і на якім адбываліся пакаранні смерцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ло́бны ло́бный;

○ ~нае ме́сца — ист. ло́бное ме́сто;

~ныя па́зухі — анат. ло́бные па́зухи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ло́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лба. Лобная косць.

•••

Лобнае месца (гіст.) гл. месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лоб, ілба і (пасля галосных) лба, мн. ілбы́ і (пасля галосных) лбы, ілбо́ў (лбоў), м.

Верхняя надвочная частка твару чалавека або морды жывёлы.

Адкрыты л.

◊

Лоб у лоб (разм.) — насустрач адзін аднаму ісці, сыходзіцца і пад.

У лоб —

1) з фронту, франтальным ударам.

Атакаваць праціўніка ў л.;

2) залішне прамалінейна (разм.).

Спытаць у л.

|| памянш. лабо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.

|| прым. ло́бны, -ая, -ае.

Лобная косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ло́бный анат. ло́бны;

ло́бная кость ло́бная косць;

ло́бное ме́сто ист. ло́бнае ме́сца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)