ли́шний лі́шні;

не ли́шнее не лі́шне; (не мешало бы) не шко́дзіла б; (следует) ва́рта;

с ли́шним з лі́шкам (з лі́шнім).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лі́шні в разн. знач. ли́шний; (избыточный — ещё) изли́шний;

л. экзэмпля́р кні́гі — ли́шний экземпля́р кни́ги;

ён быў тут л. — он был тут ли́шний;

рабі́ць ~нюю рабо́ту — де́лать ли́шнюю рабо́ту;

~няя стара́ннасць — ли́шнее (изли́шнее) усе́рдие;

~няя капе́йка — ли́шняя копе́йка;

без ~ніх слоў — без ли́шних слов;

без ~няй гаво́ркі — без ли́шних разгово́ров;

л. рот — ли́шний рот;

~няя дабрата́ — дурата́ — посл. доброта́ без ра́зума вредна́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лі́шні, лі́шній, лі́шненькій ’які перавышае ўстаноўленую норму, колькасць’, ’празмерны’, ’непатрэбны’, ’дадатковы’ (Бяльк., Яруш., ТСБМ, Сл. ПЗБ, ТС), лі́шне, лі́шня, лі́шнё ’надта, празмерна’ (Шат., Сл. ПЗБ, ТСБМ), лі́шняго ’больш за норму’ (Янк. 1). Укр. ли́шній, ли́шний, рус. ли́шний, ст.-рус. лишьнии; польск. liszhy, liszni (запазычаныя з бел. мовы), н.-луж. устар. lišny празмерны’, серб.-харв. устар. najlišno ’найбольш’, балг. лишен ’непатрэбны’, прасл. lišьnъ ’які застаецца’, празмерны’, ’непатрэбны’ (Слаўскі, 4, 293–294). Да lixъ > лі́ха (гл.). Сюды ж лі́шніца ’лішак; большае, чым можна’, ’дастатак’ (ТСБМ, Бяльк., Яруш., Яўс., ТС, Шат.; пух., Жд. 2; лях., карэліц., Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пераслужы́ць сов., разг., в разн. знач. переслужи́ть;

п. лі́шні год — переслужи́ть ли́шний год;

на ўсіх слу́жбах ~жы́ў — на всех слу́жбах переслужи́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)