ле́тний ле́тні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́тні I (относящийся к лету) ле́тний;

л. дзень — ле́тний день;

◊ л. дзень год ко́рміць — погов. ле́тний день год ко́рмит

ле́тні II разг. (о воде) теплова́тый, ко́мнатной температу́ры; подогре́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лётны ’здольны’ (свісл., Сцяшк. Сл.). Узнікла ў выніку семантычнага пераносу ’дарослы, у гадах’ (параўн. рус. том., тул., арханг. летний ’паўналетні, дарослы’) > ’які ўсё ўмее’ > ’здольны’. Чэш. letný ’даверлівы, таварыскі, мілы, прыгожы’ мае іншую семантыку і шлях развіцця (гл. Махэк₂, 328), але таксама ўзыходзіць да прасл. lěto.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сезо́н в разн. знач. сезо́н, -на м.;

оде́ться по сезо́ну апрану́цца па сезо́не;

ле́тний спорти́вный сезо́н ле́тні спарты́ўны сезо́н;

театра́льный сезо́н тэатра́льны сезо́н;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сезо́н м., в разн. знач. сезо́н;

ле́тні с. — ле́тний сезо́н;

тэатра́льны с. — театра́льный сезо́н;

○ ба́рхатны с. — ба́рхатный сезо́н;

гвозд ~на — гвоздь сезо́на;

мёртвы с. — мёртвый сезо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отго́н в разн. знач. адго́н, -ну м.;

ле́тний отго́н скота́ с зи́мних па́стбищ ле́тні адго́н жывёлы з зі́мняй па́шы;

привезти́ отго́н с молокозаво́да прыве́зці адго́н з малаказаво́да;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)