Ле́сткі1 ’частка драбін’ (мін. слепненск., КЭС), лёстачка ’лёстка ў лесвіцы’ (в.-дзв., Шатал.), лестачкі ’тс’ (пух., Сл. паўн.-зах.). Да лёстка (гл.).

Ле́сткі2 ’кампліменты’ (Яруш.). Да лёсткі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ле́стка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ле́стка ле́сткі
Р. ле́сткі ле́стак
Д. ле́стцы ле́сткам
В. ле́стку ле́сткі
Т. ле́сткай
ле́сткаю
ле́сткамі
М. ле́стцы ле́стках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)