лесніко́ўна, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (разм.).

Дачка лесніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лесніко́ўна

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лесніко́ўна лесніко́ўны
Р. лесніко́ўны лесніко́ўнаў
Д. лесніко́ўне лесніко́ўнам
В. лесніко́ўну лесніко́ўнаў
Т. лесніко́ўнай
лесніко́ўнаю		 лесніко́ўнамі
М. лесніко́ўне лесніко́ўнах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лесніко́ўна ж., разг. дочь лесника́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лесніко́ўна, ‑ы, ж.

Разм. Дачка лесніка. Як на шчасце, паявілася леснікоўна. Вясёлая, гаваркая, прынадная дзяўчына як з неба звалілася разам з бацькам сваім, новапрызначаным лесніком. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

леснічо́ўна, ‑ы, ж.

Тое, што і леснікоўна. У леснічоўцы — леснічоўна. Бацькі якраз на кірмашы! Ноч нахапілася раптоўна. Яна і ён. І ні душы. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)