лесапі́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лесапі́льны лесапі́льная лесапі́льнае лесапі́льныя
Р. лесапі́льнага лесапі́льнай
лесапі́льнае		 лесапі́льнага лесапі́льных
Д. лесапі́льнаму лесапі́льнай лесапі́льнаму лесапі́льным
В. лесапі́льны (неадуш.)
лесапі́льнага (адуш.)		 лесапі́льную лесапі́льнае лесапі́льныя (неадуш.)
лесапі́льных (адуш.)
Т. лесапі́льным лесапі́льнай
лесапі́льнаю		 лесапі́льным лесапі́льнымі
М. лесапі́льным лесапі́льнай лесапі́льным лесапі́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

піласта́ў, -та́ва, мн. -та́вы, -та́ваў, м.

Рабочы, які ўстанаўлівае пілы на лесапільных рамах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

банда́рна-лесапі́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. банда́рна-лесапі́льны банда́рна-лесапі́льная банда́рна-лесапі́льнае банда́рна-лесапі́льныя
Р. банда́рна-лесапі́льнага банда́рна-лесапі́льнай
банда́рна-лесапі́льнае		 банда́рна-лесапі́льнага банда́рна-лесапі́льных
Д. банда́рна-лесапі́льнаму банда́рна-лесапі́льнай банда́рна-лесапі́льнаму банда́рна-лесапі́льным
В. банда́рна-лесапі́льны (неадуш.)
банда́рна-лесапі́льнага (адуш.)		 банда́рна-лесапі́льную банда́рна-лесапі́льнае банда́рна-лесапі́льныя (неадуш.)
банда́рна-лесапі́льных (адуш.)
Т. банда́рна-лесапі́льным банда́рна-лесапі́льнай
банда́рна-лесапі́льнаю		 банда́рна-лесапі́льным банда́рна-лесапі́льнымі
М. банда́рна-лесапі́льным банда́рна-лесапі́льнай банда́рна-лесапі́льным банда́рна-лесапі́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

краж, ‑а, м.

1. Ланцуг невысокіх гор. Данецкі краж.

2. Разм. Кароткі абрубак тоўстага бервяна; калода. Мела .. [лесапільня] восем вертыкальных лесапільных рам — для звычайнай распілоўкі, тры гарызантальныя — для распілоўкі вялікіх кражаў з дарагіх цвёрдых народ. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчо́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шчоткі (у 1 знач.), вытворчасці шчотак. У маі — чэрвені 1917 года баставалі рабочыя-металісты і рабочыя лесапільных заводаў, шчотачных і шчацінных фабрык Мінска і яго ваколіц. «Полымя». // Які мае ў сваёй канструкцыі шчоткі, забяспечаны шчоткамі. Шчотачная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)