лесаві́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лесаві́чка лесаві́чкі
Р. лесаві́чкі лесаві́чак
Д. лесаві́чцы лесаві́чкам
В. лесаві́чку лесаві́чак
Т. лесаві́чкай
лесаві́чкаю		 лесаві́чкамі
М. лесаві́чцы лесаві́чках

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лесаві́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Жан. да лесавік (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)