лепяту́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лепяту́ха лепяту́хі
Р. лепяту́хі лепяту́х
Д. лепяту́се лепяту́хам
В. лепяту́ху лепяту́х
Т. лепяту́хай
лепяту́хаю		 лепяту́хамі
М. лепяту́се лепяту́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лепяту́ха ж., разг. лепету́нья

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лепяту́ха, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.

Разм. Жан. да лепятун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лепяту́н, лепетуна́, мн. лепетуны́, лепетуно́ў, м. (разм.).

Той, хто ляпеча.

|| ж. лепяту́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лепету́нья прост. лепяту́ха, -хі м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)