ле́пшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па лепцы.

|| ж. ле́пшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ле́пшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ле́пшчык ле́пшчыкі
Р. ле́пшчыка ле́пшчыкаў
Д. ле́пшчыку ле́пшчыкам
В. ле́пшчыка ле́пшчыкаў
Т. ле́пшчыкам ле́пшчыкамі
М. ле́пшчыку ле́пшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ле́пшчык м. ле́пщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́пшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца лепкай; спецыяліст па лепцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́пшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да лепшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́пщик спец. ле́пшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)