Ле́нінец

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ле́нінец
Р. Ле́нінца
Д. Ле́нінцу
В. Ле́нінец
Т. Ле́нінцам
М. Ле́нінцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ле́нінец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ле́нінец ле́нінцы
Р. ле́нінца ле́нінцаў
Д. ле́нінцу ле́нінцам
В. ле́нінца ле́нінцаў
Т. ле́нінцам ле́нінцамі
М. ле́нінцу ле́нінцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ле́нінец, -нца м. ле́нинец;

○ ю́ны л. — ю́ный ле́нинец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́нінец, ‑нца, м.

Паслядоўнік ленінізма.

•••

Юны ленінец — пра члена піянерскай арганізацыі імя У.І. Леніна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́нинец ле́нінец, -нца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ю́ны, ‑ая, ‑ае.

Вельмі малады, у маладых гадах (пра чалавека). На маёўку ў бліжнія бары завуць сяброўку юныя сябры. А. Вольскі. // Малалетні (пра дзяцей, падлеткаў — удзельнікаў якіх‑н. гурткоў, аматараў якога‑н. віду мастацтва і пад.). Юны тэхнік. Юны натураліст. // перан. Які толькі што з’явіўся, нядаўна пачаў існаваць, дзейнічаць і пад. Вечарамі самы юны горад нашай рэспублікі заліты электрычнымі агнямі. Грахоўскі.

•••

Юны ленінец гл. ленінец.

Юны піянер — тое, што і піянер (у 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)