ле́нчык, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Драўляная аснова сядла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ле́нчык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ле́нчык ле́нчыкі
Р. ле́нчыка ле́нчыкаў
Д. ле́нчыку ле́нчыкам
В. ле́нчык ле́нчыкі
Т. ле́нчыкам ле́нчыкамі
М. ле́нчыку ле́нчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ле́нчык м., спец. ле́нчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́нчык, ‑а, м.

Спец. Драўляная аснова кавалерыйскага сядла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́нчик спец. ле́нчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)