Лемяшы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Лемяшы́
Р. Лемяшо́ў
Д. Лемяша́м
В. Лемяшы́
Т. Лемяша́мі
М. Лемяша́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ляме́ш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ляме́ш лемяшы́
Р. лемяша́ лемяшо́ў
Д. лемяшу́ лемяша́м
В. ляме́ш лемяшы́
Т. лемяшо́м лемяша́мі
М. лемяшы́ лемяша́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ляме́ш, лемяша́, мн. лемяшы́, лемяшо́ў, м.

Частка плуга, якая падразае пласт зямлі знізу і адвальвае яго.

|| прым. ляме́шны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ляме́шны, ‑ая, ‑ае.

Які мае лемяшы, з лемяшамі. Лямешныя плугі-лушчыльнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распа́сціся, ‑падзецца; пр. распаўся, ‑палася; зак.

1. Разваліцца на часткі, рассыпацца на кускі. Патрэскаліся трубкі і вось-вось, здаецца, выпадуць спіцы, распадзецца кола. Галавач. І карчы вырываюць з карэннем лясныя лемяшы, ды так вырываюць, што, здаецца, трактар са скрыпам зараз лопне ад натугі, распадзецца. Пестрак. // Раскласціся на састаўныя часткі. Малекула распалася на атамы.

2. Раздзяліўшыся на часткі, перастаць існаваць. У IV стагоддзі нашай эры Рымская імперыя распалася на дзве часткі — Заходне-Рымскую і Усходне-Рымскую, або Візантыю. Залескі. У пачатку дваццатых гадоў ад няшчаснага выпадку загінуў старэйшы брат. Сям’я ўся распалася. Машара. Аб’яднаны атрад палкоўніка Лянкевіча зноў распаўся. Якімовіч. // перан. Разладзіцца, парушыцца. Сяброўства распалася. Вяселле распалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)