ле́кі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. ле́кі
Р. ле́каў
Д. ле́кам
В. ле́кі
Т. ле́камі
М. ле́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ле́кі, -аў (разм.).

1. Лякарства.

Л. ад кашлю.

2. Лячэнне.

Л. гразямі.

|| прым. ле́кавы, -ая, -ае.

Лекавыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ле́кі ед. нет, разг.

1. лека́рство ср.;

л. ад ка́шлю — лека́рство от ка́шля;

2. (действие) лечение ср.;

л. гра́зямі — лече́ние гря́зями

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́кі, ‑аў; адз. няма.

Разм.

1. Лякарства. Прыехаў у маёнтак новы доктар з поўным сундуком усякіх лекаў. Якімовіч. Дзеда ўлажылі ў пасцель, паставілі на тумбачку бутэлечкі з лекамі, шклянку з вадой. Хомчанка. // перан. Пра сродак, які дапамагае перажыць што‑н. непрыемнае. Хто мае права залазіць у чужую душу? Асабліва, калі няўпэўнена, што словы твае будуць лекамі. Чорны.

2. Дзеянне паводле знач. дзеясл. лячыць і лячыцца; лячэнне. Доктар больш не гаварыў і, назваўшы настаўніка, перадаў яму, што хворы павінен застацца на лекі ў бальніцы. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́к

‘грашовая адзінка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ле́к ле́кі
Р. ле́ка ле́каў
Д. ле́ку ле́кам
В. ле́к ле́кі
Т. ле́кам ле́камі
М. ле́ку ле́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

на́шча, прысл.

Не еўшы нічога.

Прыняць лекі н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сульфаніламі́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сульфаніламідаў. Сульфаніламідныя лекі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цудадзе́йны, -ая, -ае.

1. Незвычайнай сілы ўздзеяння, які творыць цуды.

Цудадзейная малітва.

2. Па ступені ўздзеяння ці праяўлення падобны на цуд; незвычайны, чароўны.

Цудадзейныя лекі.

Цудадзейная музыка.

|| наз. цудадзе́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

супрацьмаляры́йны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для прафілактыкі і лячэння малярыі. Супрацьмалярыйныя лекі. Супрацьмалярыйная станцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лека́рство ляка́рства, -ва ср., ле́кі, род. ле́каў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)