ле́караў
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ле́караў |
ле́карава |
ле́карава |
ле́каравы |
| Р. |
ле́каравага |
ле́каравай
ле́каравае |
ле́каравага |
ле́каравых |
| Д. |
ле́караваму |
ле́каравай |
ле́караваму |
ле́каравым |
| В. |
ле́караў (неадуш.)
ле́каравага (адуш.) |
ле́караву |
ле́карава |
ле́каравы (неадуш.)
ле́каравых (адуш.) |
| Т. |
ле́каравым |
ле́каравай
ле́караваю |
ле́каравым |
ле́каравымі |
| М. |
ле́каравым |
ле́каравай |
ле́каравым |
ле́каравых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ле́кар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ле́кар |
ле́кары |
| Р. |
ле́кара |
ле́караў |
| Д. |
ле́кару |
ле́карам |
| В. |
ле́кара |
ле́караў |
| Т. |
ле́карам |
ле́карамі |
| М. |
ле́кару |
ле́карах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ле́карскі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае адносіны да лекара, лекараў, належыць ім. Лекарская справа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)